Komo airfield

Een megalomaan plan

Het gas dat hier in de bergen ligt opgeslagen heeft een lange weg te gaan voor het zijn bestemming zal bereiken. Na het aanboren van de gas velden wordt het gefilterd en gefractioneerd. Dat gebeurt op het terrein waar ik mij bevind: de Hides Gas Conditioning Plant. Vervolgens volgt het een lange weg naar Port Moresby. Van 1700 meter in de bergen naar zeeniveau door een 600 km lange pijplijn. Om het gas richting Port Moresby te verplaatsen waar het afgekoeld en gecondenseerd wordt moet het met kracht naar beneden worden geblazen. De gas compressors die dat gaan doen zijn zo groot en kostbaar dat zij niet via de kronkelige bergweg van de dichtstbijzijnde haven naar de plaats van bestemming kunnen worden vervoerd. Behalve die gascompressors zijn er nog meer kostbare en volumineuze goederen voor de gas filter installatie die niet over de weg kunnen worden getransporteerd. Gelukkig past alles wel in een Antonov vliegtuig. Het grootste vrachtvliegtuig ter wereld van Russische makelij. Volledig volgeladen weegt het vliegtuig bijna 500 ton en het kan in zijn ruim de romp van een Bowing 747 transporteren.

In totaal zijn er 72 geplande vrachtvluchten met bestemming het hart ven een van 's werelds grootste en onherbergzaamste regenwouden: de Highlands van PNG. Om de toestellen veilig aan de grond te krijgen wordt er al ruim 2 jaar gewerkt aan de aanleg van een vliegveld midden in dit bergachtige oerwoud. De oorspronkelijke lengte van de landingsbaan was 5 kilometer. Het project zou volgens de planning vorig jaar zijn afgerond, maar zoals wel vaker met grote constructie projecten is er enige vertraging wegens onvoorziene omstandigheden. Je zou denken die bergen dat is vast goede stevige solide grond. Blaas een paar stuken rots op om de zaak egaal te maken een wals er over en klaar. Was dat maar zo. De bodem is bedekt met een dikke laag stroperige bruine modder. Daaronder bevindt zich een poreuze lava en kalksteen laag die gemakkelijk in elkaar zakt onder hevig gewicht. In totaal wordt er enkele duizenden kubieke meters steen verplaatst van een steengroeve 10 kilometer van de baan verwijderd om het traject effen en de bodem solide te krijgen. Als een 500 ton zwaar vliegtuig de grond raakt kun je je voorstellen dat de ondergrond enige weerstand moet kunnen bieden om te voorkomen dat de baan er na enkele landingen uitziet als een wasbord.
De geraamde 5 kilometer lengte is ingekort naar 3 kilometer met een stijgingspercentage van 3%. Bergop landen en berg af opstijgen.
Enkele maanden geleden zou de eerste Antonov gaan landen maar daar is niets van terecht gekomen. Nu roept men dat het in April zal zijn. Maar er zijn ook geruchten dat het eind volgend jaar wordt.

Ondertussen is het op de gas filter installatie rustig wat betreft de constructie. Zolang de noodzakelijke onderdelen er niet zijn kan men niet meer doen dan al het voorbereidende werk en met nog geen definitieve landingsdatum zit daar nog niet zoveel druk achter. Interessant is dat zoals overal in de bouw de beslissingen van aanpak zogenaamd uitsluitend berusten op financiële motieven. Natuurlijk kan al dat materiaal ook over de weg naar de bergen komen maar dan moeten er eerst 15 bruggen worden verstevigd en breder gemaakt voor de overstekende vracht. Men is begonnen met de aanpak van die bruggen maar dat leidde tot zoveel onrust en problemen met de locale bevolking dat dat project gestopt is. Berekeningen hebben voorspeld dat het goedkoper is om een vliegveld aan te leggen in de bergen voor deze 72 vluchten. Daarna is het internationale vliegveld geheel waardeloos aangezien er geen ziel woont in de omgeving laat staan een die een vliegticket kan kopen.

Wat men van begin af aan heeft meegerekend is het feit dat de Amerikaanse luchtmacht zeer geïnteresseerd is in een vliegveld midden in Melanesië. Dicht bij de Chinese tijger die een steeds grotere concurrent en bedreiging voor de Amerikaanse economie vormt. Een forward operating location midden in Papua Nieuw Guinea. Ook al zou de regering van Papua Nieuw Guinea bezwaar maken tegen Amerikaanse buitenland politiek, het betreft een "privé" luchthaven van een Amerikaanse multi-national en dus kan de Amerikaanse Luchtmacht daar gewoon landen. De minieme militaire macht die PNG heeft kan dat met geen enkele mogelijkheid tegen houden, mochten ze dat al willen.
De laatste keer dat ik Papua Nieuw Guinea verliet via de hoofdstad zag ik een Amerikaans luchtmacht toestel geparkeerd op de internationale luchthaven. Vanuit het Airways hotel heb je super uitzicht over dit vliegveld. De nationale krant maakte vermelding van het Amerikaanse toestel en tevens van het feit dat er geen enkele reden bekend was voor deze tussenstop.
Het vliegveld heeft de steun van de Amerikaanse luchtmacht en zal er dus koste wat kost komen. Hoeveel het budget over de geraamde begroting van 2 miljard dollar zal gaan is niet bekend. Het bedrijf waarvoor ik werk vaart er in elk geval wel bij, het heeft de contracten voor de kliniek recent verlengd tot Juni volgend jaar.