Mister Stoned

Tijdens de uitgebreide medische keuring die ik heb ondergaan voordat ik in Papua Nieuw Guinea ging werken moest ik voor het eerst in mijn leven een beker met urine vullen om daaruit op te maken of ik drugs gebruik. Zelfs bij de medische keuring voor defensie, waar het gebruik van drugs ten strengste verboden is, ook tijdens privé tijd, testte men hier niet op. Ik weet nog goed hoe de keurend arts mij triomfantelijk liet zien dat nagenoeg 100% van de kandidaten op het vragenlijstje nee invulde bij de vraag: heeft u ooit drugs gebruikt. Daar klopt natuurlijk helemaal niets van was zijn conclusie.

In Amerika is de drugscreening standaard procedure voor bijna elke baan: voor aanname en vervolgens als je pech hebt steekproefsgewijs. Er bestaan internet fora waar je kunt uitvinden hoe je het snelst de afvalstoffen van een joint uit je lichaam kan spoelen. Deze blijven over het algemeen 4 weken in de urine aantoonbaar na het laatste stickie.
In sommige staten van Amerika kun je een briefje van de dokter krijgen dat je excuseert voor softdrugs gebruik. Gedoog beleid gereguleerd door de medische sector: fantastisch!
Je moet in elk geval ten alle tijde aangeven bij je werkgever of je bepaalde medicamenten op voorschrift gebruikt voordat je zo'n drugs test ondergaat. Deze kunnen namelijk de test beïnvloeden: slaappillen, codeïne preparaten en sommige antidepressiva.
De werkgever hier heeft net als elk ander Amerikaans bedrijf een uitgebreid drugsscreening programma.
Elke nieuwe werknemer op het kamp waar ik werk wordt bij zijn eerste aankomst direct naar de kliniek gestuurd waar de verplichte alcohol en drugs test wordt gedaan. Tot enige tijd geleden werd er zo goed als niemand positief getest op alcohol of drugs. Iedereen tekent immers bij zijn arbeidscontract een verklaring waarin staat dat je je aan deze regels zult houden of anders wordt ontslagen. Nu er de laatste 2 maanden gemiddeld 20 nieuwe werklieden per dag arriveren zijn er al meerdere drugsgebruikers geïdentificeerd. Het beleid van de werkgever is om die mensen direct terug te sturen naar hun "point of hire". Een van de eerste positieve drugs test gevallen betrof de zogenaamde "health-lead". Deze man zou de nieuwe en welkome schakel worden tussen ons (de kliniek) en de grootste onderaannemer waarvoor wij werken binnen het kamp. Hij testte positief op benzodiazepinen (slaapmiddelen). Kort nadat ik zijn supervisor telefonisch had geïnformeerd zat het slachtoffer met 2 superiors in de kliniek. Drie bezorgde gezichten aan tafel bij Terry de clinic manager uit Australië en de enige andere White-man met wie ik de kliniek hier draaiende houd. Ik kwam binnenlopen en klopte de ongelukkige nieuwkomer joviaal op zijn schouder: "en, heb je al een retour vlucht uit het paradijs" vroeg ik hem. Niemand lachte, mijn collega Terry kon zijn glimlach echter met moeite onderdrukken.
Om mij te verontschuldigen en de grafstemming op te heffen vatte ik de situatie voor alle aanwezigen nog eens hardop samen: we hebben een positieve test op benzo's, het slachtoffer ontkent een slaaptablet te hebben genomen en heeft geen idee waardoor de test kan zijn beïnvloed. De test is herhaald met een tweede testbeker die hetzelfde resultaat gaf. De werknemer heeft een goede staat van dienst en er zijn geen problemen met hem geweest in het verleden. Je gaat zo iemand toch niet terug naar huis sturen! We sturen de urine op naar Texas en laten die door het laboratorium in Huston analyseren. Dat duurt minstens een paar weken en als daar de uitslag van binnen is dan gaan we van daar verder. Stilte. "But hey doc, isn't there anything you can do about this result?" vraagt de hoogste in rang mij met zwaar Texaans accent. Je bedoelt: kan ik de uitslag op papier veranderen? Ik begin op dreef te raken met mijn aangeleerde gesprekstechnieken uit de Huisartsopleiding. Samen vatten, vraag verhelderen, nu alleen nog wat gevoels-reflexies erbij: Ik begrijp dat dit een vervelende situatie is voor jullie allen en natuurlijk kan ik valsheid in geschrifte plegen, maar zo gaan we hier niet te werk mijn vriend. Juist direct het slechte nieuws brengen.
Verslagen druipt het drietal af. De aanvoerder met zijn handen in het haar. Hij durft de beslissing niet te overrulen: in zijn bedrijf is alles zwart of wit: positieve drugstest = naar huis. Deze regel negeren betekent gevaar voor de eigen positie. Hij heeft gedaan wat hij kon: de verantwoordelijkheid voor het resultaat bij de dokter neerleggen, maar die wilde niet meewerken.

De volgende dag wordt de arme nieuwkomer naar Australië gevlogen. Daar weet een laboratorium te achterhalen wat de positieve test heeft veroorzaakt. Na twee weken is hij weer helemaal clean en terug in het kamp. Twee weken vol doorbetaald. Als recht geaarde Amerikaan zou hij nu eigenlijk ook nog psychische schadevergoeding moeten claimen omdat hij vals beschuldigd is van drugsgebruik. Hoe heeft de pechvogel dit aan zijn familie en vrienden moeten uitleggen: terug in Brisbane Australië vanwege vermeend drugsgebruik in plaats van hard aan het werk in de PNG highlands, de habitat van de paradijsvogel.
Gelukkig kan deze idioterie financieel allemaal gemakkelijk uit in de Olie en Gas business, want kan het niet: dan gaat gewoon de gasprijs met een cent per kubieke meter omhoog.

Een van de meest hilarische vondsten was de test uitslag van meneer Stone uit Australië, werkzaam voor het cateringbedrijf. Hij testte positief voor: THC (marihuana), Opiaten en Benzo's in één test. U begrijpt dat hij direct de eervolle bijnaam mister Stoned gekregen heeft. Stone by name, stoned by nature. Voor hem geen retourtje maar een enkele reis terug naar huis.