Rust reinheid en regelmaat

De goede voornemens voor mijn 2e verblijf in kamp 2 kan ik tot nu toe goed realiseren. De eerste zes weken was het vooral orde scheppen in de chaos. Teleurstelling over de slechte organisatie van deze medische club maar ook die van het bedrijf dat hier de pijplijn aanlegt. Nu ik weet hoe alles draait en volledig in mijn management rol zit heb ik eindeloos veel tijd. De luxe om na te denken over de invulling van mijn leven en de aankomende zes weken vakantie.
Ik hoef mij geen zorgen te maken over de dag van morgen zoals de mensen dat hier wel zouden moeten doen. De meesten hebben slechts een tijdelijke baan en als dit project klaar is zijn ze terug bij af. Op dit moment heerst hier een enorme inflatie. Buiten het kamp wordt bier verkocht voor 15 Kina per blikje, dat is gelijk aan 5 Euro en is meer dan het gemiddelde uurloon dat men hier verdient. Mobiele telefoons zijn hier goud waard. Voor mijn oude Nokia met cameratje betaalt men hier wel 100 Euro. Net als in Afrika kan je hier wel mobiele telefoons kopen met NOKIA er op maar dat is allemaal goedkope Chinese imitatie zooi. Een echte Nokia daar heeft men wel een weeksalaris voor over.
Hoe zal dat straks verder gaan wanneer de gaspijp hier in de grond ligt en de karavaan zich heeft voortbewogen richting de gasvelden.
Om niet in deze gedachten te verdwalen heb ik voorgenomen een strikt dag schema aan te houden. Vroeg op, dat moest al, om 05.30. Een plens water over het gezicht en naar de ochtendmeeting om 06.00 uur. Mijn staf instrueren wat ze moeten doen, wat ze goed doen en wat beter moet en vooral het idee geven dat ze zelf de oplossingen aandragen. In die management vaardigheden heb ik mij inmiddels redelijk bekwaamd. De ochtend breng ik verder door met online nascholing en onderwijl stuur ik wat emails en beantwoord enkele reacties. Het downloaden van film fragmenten voor de nascholingen duurt eindeloos met de beperkte internet verbinding en kan dus goed worden afgewisseld met andere bureau werkzaamheden.
Om 11.00 uur is het pennen los en op naar de gym. Bij gebrek aan andere apparatuur heb ik mij op de ergometer gestort (roei-apparaat). Met ipod nano in de oren probeer ik op zijn minst een half uur lang een continue snelheid te roeien. Op dit tijdstip is er uiteraard verder niemand in de gym, iedereen is aan het werk. De gym is een halve boogtent met 3 body building apparaten, twee bankjes en een ergometer. Achter de scheidingswand in het midden van de tent bevindt zich de exclusieve ExxonMobil gym waar ik geen gebruik van hoor te maken. En tot dusver heb ik die regel gerespecteerd.
Als het aan de uitvoerder hier had gelegen dan waren er 2 kampen, een voor de expats en een voor de locals. De uitvoerder die al sinds 1923 olie en gaspijpen over de hele wereld aanlegt heeft daar nu eenmaal de beste ervaring mee. ExxonMobil "de client" wilde dat echter per se niet. Iedereen gelijk en allemaal op een kamp. De tv aansluitingen enkele toilet gebouwen en een aparte helikopter zijn echter wel uitsluitend voor Exxon personeel. All pigs are equal but some are more equal than others.
Na mijn work-out heb ik ruim een uur om te douchen en te lunchen. De middag vult zich wederom met bureauwerk en af en toe een patiënt. Om de dag doen we aan onderwijs CME: continuous medical education. Meestal geeft ik die lessen. Voor je het weet is het 18.00 uur en is de mess tot 20.00 uur open voor het avondeten. De dagen vliegen voorbij en de tijd raast voort.