Negers Zonder Wegen

In antwoord op de reactie van Jelle bij verslag: Waarnemen in Pinga.
Er bestaat een NGO (non governmental organisation) die zich bezig houdt met wegen en onderhoud daarvan. Er zijn zelfs 2 verschillende NGO’s die dat doen hier in Noord Kivu. Premier Urgance is een NGO gefinancierd door de EU. Zij houdt zich bezig met camp management (moet jou aanspreken Jelle, als hoofdkampleider VJK). Het betreft uiteraard alleen vluchtelingen kampen.
Locatie uitzoeken, latrines bouwen, drinkwatervoorzieningen aanleggen en de wegen begaanbaar maken, dat zijn zo hun bezigheden. Een andere NGO is OIM (Organisation Internationale de Migration) een VN organisatie, door mij Obstruction Inutile Majeur gedoopt. Zonder enige communicatie vooraf starten zij met onderhoud van diverse bruggen op de axe Hotel en tevens andere wegen. In Pinga is een belangrijke en grote brug. Artsen Zonder Grenzen heeft deze eenmaal gerestaureerd. Vervolgens moest het
werk op last van OIM verwijderd worden omdat zij het beter kunnen en het bovendien hun taak is. Regelmatig worden de werklieden van deze organisatie overvallen door rebellen of militairen van het regeringsleger in burgerkledij. Wegens het geregelde oponthoud bij bruggen heeft de "head of mission" van Artsen Zonder Grenzen in Goma voor de zoveelste keer contact gelegd met deze NGO. Het verzoek betrof logischerwijze een overzicht van hun werkzaamheden om daarmee rekening te kunnen houden met onze transporten. Een uitermate verontwaardigde reactie was het antwoord. Negers zonder wegen bestaat dus al min of meer maar het lijkt meer op een clubje saboteurs met uitschuiftenen dan stratenmakers.

Geloof ik in ontwikkelingshulp? Ja, wel degelijk, ik geloof in de sociale
gedachte dat je de zwakkere broeder moet helpen, maar hoe dat is de vraag!
Het boekje "Dead Aid" van Dambisa Moyo (een vrij briljante econome uit Zambia die aan Harvard heeft gestudeerd en voor het IMF heeft gewerkt). Zij concludeert dat ontwikkelingshulp in Afrika helemaal niets helpt, in tegendeel het verhindert economische groei. Zij baseert zich evenwel uitsluitend op cijfertjes en dat zegt natuurlijk niet alles. Overigens wordt noodhulp zoals Artsen Zonder Grenzen geeft niet gerekend tot ontwikkelingshulp maar het is natuurlijk niet allemaal even zwart wit wat wij doen.
Je zou het de Afrikaners zelf moeten vragen. Als je naar Congo kijkt dan
zullen de meesten denk ik roepen dat financiële donaties wel helpen. Donner moi is hier het devies, zelfs Joseph Kabila de huidige president heeft schaamteloos om een eco-premie gevraagd tijdens de klimaat top in Kopenhagen omdat zijn land met het grote tropische regenwoud toch een van de grootste CO2 consumenten is.

Een grote rem op ontwikkeling naast de oorlogssituatie is de corruptie en de wijze van zaken doen. Deze is er in het algemeen op gericht de andere partij zo veel mogelijk uit te knijpen waardoor er nooit stabiele handels betrekkingen komen die gebaseerd zijn op wederzijds vertrouwen. Het uitgangspunt is hier wantrouwen. Ik heb ook de indruk dat de meeste Congolezen geloven dat rijkdom of economische welvaart iets is dat alleen van buitenaf kan komen. Dat dit is voorbehouden aan de blanke medemens. Wellicht moeten we hier de American dream gaan preken in plaats van het Christendom. Het presidentschap van Obama is wat dat betreft een doorbraak en het is fascinerend om te zien hoe enthousiast men daarover is in Congo. De hoeveelheid T-shirts met afbeeldingen van Obama is ongelooflijk. De Amerikaanse invloed op de geschiedenis van Congo is overigens op zijn minst dubieus te noemen gezien de steun in het verleden aan een dictatoriaal bewind, uiteraard louter gedreven door angst voor het communisme. Vladimir Poetin heeft hierover overigens een proefschrift geschreven, de invloed van de VS in Afrika 1975.

Een voorbeeld geven, mensen inspireren en op het financiële vlak
microkredieten afsluiten dat is denk ik een mogelijke oplossing om tot
economische ontwikkeling te komen.
Transport is daarbij van vitaal belang. De ontwikkeling is er ook al
mondjesmaat. Er staan bijna overal kerken, er zijn wat ziekenhuisjes maar het merendeel van de woningen is van het soort dat hier 300 jaar geleden ook gebouwd werd. Hout, touw en leem, niets mis mee maar niet erg sophisticated. Het grootste deel van de bevolking lijdt een soort autarkisch bestaan. Het enige dat men exporteert is houtskool en wat minimale hoeveelheden landbouw
producten. Wil men dit gebied gaan exploiteren dan moet die landbouw
grootschaliger worden en een andere mogelijkheid is toerisme. Het klimaat is heerlijk en je kunt hier prima raften op de Mweso rivier die van Mweso naar Pinga bijna een grote stroomversnelling is. En er zijn niet te vergeten twee enorme natuurreservaten nabij gelegen waar nog enkele berg gorilla’s rond
struinen. In Rwanda betaalt de toerist 600 dollar om oog in oog met deze beesten te komen.
Het allerbelangrijkst voor ontwikkeling is het einde van de oorlogssituatie.
Investeren in dit onrustige gebied doet uiteraard niemand. Zelfs voor de
burgers hier is het gevaarlijk als je teveel bezittingen hebt, dan krijg je de militairen op je dak. Hard werken voor je zaken wordt hier gestraft met het afpakken daarvan. Zo lopen bijvoorbeeld onze national staff leden meer gevaar dan de gemiddelde burger hier omdat zij de best betaalde banen in het dorp hebben. Het zou mij niet verbazen als zij al worden afgeperst door wie dan ook. Het is alleen uitermate moeilijk om daar achter te komen. Er lijkt een soort omerta te bestaan jegens de mzungu: wij vertellen hen niet hoe het er hier eigenlijk aan toe gaat.

Als er economische groei is nemen de conflicten hoogstwaarschijnlijk af.
Voor economische groei is echter rust en vrede noodzakelijk, waar te
beginnen? Het zou een mooi experiment zijn om hier een geasfalteerde weg tot aan Goma aan te leggen. De handel zal zeker een impuls krijgen ondanks de nog aanwezige instabiliteit. Vanuit Pinga kan men eenvoudig het lokale exportproduct palmolie vervoeren. Transport over de weg zal handel in vervoersmiddelen stimuleren en natuurlijk in brandstof en ga zo maar door. Misschien moet ik maar zo’n NGO gaan oprichten alleen onder welke naam? Negers zonder wegen dat zal niet zo goed ontvangen worden denk ik. Waar een neger is daar is een weg..? Of de weg naar ontwikkeling?